HELP ME PLEASE DOCTOR NC - เรียกหมอครั้งที่ 12

        

    “ แบมรักพี่มาร์คนะ ” เสียงหวานกระซิบบอกทันทีที่ปากหยักผละออกเป็นครั้งสุดท้าย มือเล็กยกขึ้นลูบแก้มสาก มาร์คต้วนส่งยิ้มให้เด็กน้อยบางๆ ก่อนขยับใบหน้าเข้าไปประทับจูบเบาๆ ยังริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อนั่นอีกครั้ง

            เปลือกตาสีมุขของคุณหมอหลับพริ้ม รับสัมผัสนุ่มหยุ่นที่ไต่ไปทั่วใบหน้าหวาน มาร์คต้วนไล่จูบตั้งแต่หน้าผากเนียน เปลือกตาบางซ้ายและขวา ไล่ลงมายังปลายจมูก ก่อนเลื่อนไปที่แก้มซ้าย ตามด้วยแก้มขวา ปากอิ่มและปลายคาง ก่อนเบนเป้าหมายไปยังสันกรามและซอกคอหอมกรุ่น

จมูกโด่งของคุณมาเฟียซุกซนพอๆ กับริมฝีปาก ไล่ดอมดมและใช้ริมฝีปากสร้างรอยเอาไว้ทุกทีที่เคลื่อนผ่าน และแล้วในที่สุดเสื้อกาวน์ตัวสั้นของคุณหมอก็หลุดออกไปจากร่าง เปิดทางให้ฝ่ามือหนาแสนซุกซนไล่สัมผัสไปทั่วผิวกายนุ่ม

“ อื้ม พี่ม...มาร์ค... ” คุณหมอแอ่นอกบางขึ้นรับสัมผัสจากฝีปากอุ่น มือเล็กยกขึ้นสอดเข้าไปยังกลุ่มผมบริเวณท้ายทอยแล้วดันศีรษะของอีกฝ่ายเข้าหาตัวเอง เสียงหวานครางผะแผ่วยามที่เขี้ยวคมถากเข้ากับลูกเกดสีสวย มาร์คต้วนทั้งดูดเม้ม ขบกัด ทั้งยังใช้ลิ้นอุ่นหยอกล้อราวกับมันเป็นของเล่น              

“ หวาน ” เสียงทุ้มนั้นกระซิบบอกให้อีกฝ่ายหน้าแดงเล่นๆ ก่อนหันไปทำเช่นเดิมกับยอดอกอีกด้าน

“ ฮื่อ พี่...มาร์ค อ๊า ” คุณหมอกอดศีรษะของคุณมาเฟียเอาไว้ ซุกใบหน้าหวานลงกับกลุ่มผมนิ่ม ซ้ำยังบดขยี้สะโพกมนลงกับส่วนแข็งขืนที่ดุนดันออกมาจากจากเกง

“ อืม แบม ”

“ ฮึก อื่อ ” เป็นอีกครั้งที่คุณหมอดันปลายคางของคุณมาเฟียขึ้นมาป้อนจูบ และก็เป็นอีกครั้งเช่นกันที่จูบของมาร์คต้วนกำลังหลอมละลายแบมแบมจนทรงตัวแทบไม่ไหว ร่างเล็กของคุณหมอจึงถูกดันให้นอนลงกับโซฟาอีกครั้งโดยมีร่างหนาของคุณมาเฟียประกบอยู่ไม่ห่าง แลกเปลี่ยนน้ำลายกันอยู่สักพักคุณมาเฟียถึงได้ผละออกให้คุณหมอได้หายใจ ปากหยักค่อยๆ ไต่ลงมายังซอกคอหอมอีกครั้ง เพิ่มร่องรอยสำรวจให้คอสวยระหงส์อีกสองถึงสามรอย

ในขณะที่คุณหมอเองก็เชิดใบหน้าขึ้นสูงเปิดทางให้คุณมาเฟียได้ทำตามใจอยาก มือเล็กเองก็ไม่หยุดนิ่ง ไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวสวยของคุณมาเฟียออกไปเพื่อให้อยู่ในสภาพเดียวกัน จากนั้นก็ค่อยวกกลับมาจัดการกับกางเกงของตัวเองบ้าง ดึงพรวดทีเดียวออกไปทั้งกางเกงและแพนตี้ แล้วตามด้วยกางเกงของคุณมาเฟียก็เป็นอันเรียบร้อย

สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกันไปทุกสัดส่วน ผิวกายร้อนๆ ที่เสียดสีกันยิ่งร้อนขึ้นไปอีกเมื่อต่างฝ่ายต่างบดเบียดร่างของตนเองเข้าหากัน

“ อือ มาร์ค... ” คุณหมอครางแผ่วยามที่ฝีปากหยักของคุณมาเฟียไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ส่วนกลางกาย

ร่างเล็กบิดเร่าเมื่อส่วนน่ารักถูกครอบครองด้วยโพลงปากอุ่น และก้เป็นอีกครั้งที่แบมแบมถูกหลอมละลายด้วยปลายลิ้นอุ่นนั่น ร่างของคุณหมอสั่นระริก เผลอยกสะโพกตามในทุกจังหวะที่อีกฝ่ายขยับใบหน้าเข้าออก

“ ม...มาร์ค...มาร์ค อ๊ะ! ” ไม่กี่อึดใจ ธารน้ำสีขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากส่วนน่ารัก แน่นอนว่าคุณมาเฟียกลืนกินทุกหยาดหยด มาร์คผละริมฝีปากออกแล้วลุกขึ้นยืน

“ ทำให้หน่อยสิ ” เอ่ยบอกคุณหมอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซึ่งอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ลุกขึ้นนั่งจับลูกชายของคุณมาเฟียที่ชี้หน้าตนเองอยู่ขึ้น ก่อนออกแรงขยับมือนิ่มขึ้นลงเรียกเสียงครางของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

“ อืม แบม ” คืนมาเฟียเรียกชื่อคุณหมอเสียงพร่าเมื่อริมฝีปากอิ่มเลื่อนเข้ามากดจูบตรงส่วนปลาย คุณหมอตวัดลิ้นร้อนหยอกล้อกับส่วนน่ารัก ทั้งขบเม้มและดูดดึง ก่อนอ้าปากครอบลงไปทั้งหมดแล้วขยับเข้าออกจนคุณมาเฟียร้องแทบไม่เป็นภาษา “ ดีครับ ดี... ”

เสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วห้องแข่งกับเสียงครางต่ำของคุณมาเฟีย ตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่ต้องอกตั้งใจทำไม่กระพริบ ปากแดงๆ ที่กำลังกลืนกินส่วนหนึ่งของร่างกายเขา ไหนจะดวงตาหวานฉ่ำที่ตวัดมองหน้าเขาเป็นพักๆ นั่นทำให้มาร์คต้วนคนนี้อยากจะปลดปล่อยออกมาเสียงจริงๆ  

“ พ...พอก่อน ” มาร์คถดสะโพกออกจากใบหน้าหวาน มือหนาช้อนใบหน้าเล็กขึ้นมอบจูบให้เป็นรางวัลแล้วกล่าวชมเชย “ เก่งมากครับ เด็กดี ”

“ แต่พี่ยังไม่เสร็จเลยนะ ” แบมแบมขมวดคิ้วมุ่น มันเป็นไปไม่ได้ที่มาร์คต้วนจอมหื่นกามจะล้มเลิกกิจกรรมกลางคันโดยที่ตัวเองไม่เสร็จ

“ เดี๋ยวก็เสร็จ ” มาร์คต้วนว่าสั้นๆ ก่อนดึงแขนเล็กให้คุณหมอลุกขึ้นยืน จ้างนั้นก็ขยับตัวเข้าไปยืนซ้อนหลัง มือหนาเกี่ยวเอวเล็กให้เข้ามาใกล้จนสะโพกนิ่มถูไถกับส่วนแข็งขืน

“ เดี๋ยว! แบมบอกแล้วไงว่าให้สอดใส่! ” แบมแบมตวาดแหวด้วยความตกใจ ร่างเล็กจะขยับออกแต่ก็ติดที่โดนล็อคเอวเอาไว้

“ ก็ไม่ได้บอกว่าจะทำงั้น ” มาร์คว่าเสียงเรียบ ก่อนใช้ขาดันต้นขาเล็กให้เบียดชิดกัน จากนั้นก็จัดการจับลูกชายของตัวเองเข้าไปยัดใส่กับร่องนิ่ม ใบหน้าหล่อเหลาพักไว้ที่ไหล่เล็กแล้วเริ่มขยับเข้าออกพร้อมส่งเสียงร้องคราง ในขณะที่คุณหมอกลอกตามองบน

“ พี่มาร์ค! ไม่หื่นคิดไม่ได้นะวิธีนี้น่ะ! ”

“ งั้นแบมก็เป็นเมียคนหื่น อืมมม ” มาร์คต้วนเสียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ไม่รู้แหละ ไม่ได้เข้าไปก็ขอให้ได้สัมผัสแล้วกัน ใครจะว่าหื่นก็ช่าง ก็หื่นกับแค่เมียตัวเองไหมล่ะ

“ เมียเมออะไร ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันปะ แหวนก็ไม่เห็นได้ ” แบมแบมเบ้ปาก ปล่อยให้คนหื่นเล่นสนุกกับร่างกายของตัวเองต่อไป นี่ถ้าไม่ติดว่าสงสารคนขี้หื่นนะจะฟาดเข้าให้ ชอบทำตัวเหมือนคนโรคจิต เก็บกดมาจากไหนก็ไม่รู้

“ งั้นเสร็จแล้ว...อืมมม จะพาไปซื้อแหวน ”

“ ดี จะเล่นให้หมดตัวเลย อ๊ะ! พี่มาร์คมันแรงไปแล้วนะ! ” แบมแบมตวาดแหวเมื่อคุณมาเฟียเพิ่มแรงกระแทกจนร่างเล็กสั่นคลอนแทบทรงตัวไม่อยู่ เหมือนมาร์คต้วนจะไม่ได้สติแล้วล่ะ เพราะแบมแบมทั้งจิก ทั้งข่วนมือที่กอดเอวตัวเองเอาไว้อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงลงเลยแม้แต่น้อย แถวยังขยับมือหนีเลื่อนไปกอบกุมแก่นกายเล็กของแบมแบมเอาไว้แล้วขยับขึ้นลงเพื่อปิดเสียงบ่นของแบมแบมอีกต่างหาก

“ อ๊ะๆๆๆๆๆ ” และใช่ มาร์คต้วนทำสำเร็จ เพราะนอกจากแบมแบมจะเลิกบ่น เลิกโวยวายแล้ว ยังแอ่นสะโพกให้เขาได้ขยับเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้นอีกด้วย คุณหมอตัวน้อยตัวสั่นระริกทรงตัวแทบไม่ไหว จนต้องยกมือขึ้นเกี่ยวคอของคุณมาเฟียเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้ม ใบหน้าน่ารักเชิกดขึ้นร้องครางอย่างสุขสม จนกระทั่งถึงจุดๆ หนึ่ง ร่างเล็กถึงได้บิดเร่าและปลดปล่อยออกมา “ อ๊ะๆๆๆๆ อร๊างงง ฮื่อ! ”

“ อืมมมม แบมแบม ”

พั่บๆๆๆๆๆ

ในขณะที่คุณมาเฟียเอง เมื่อปล่อยแก่นกายเล็กให้เป็นอิสระแล้ว ก็เลื่อนมือขึ้นมาล็อคเอวบางของคุณหมอเอาไว้ แล้วสวนกายเข้าออกในจังหวะที่เร็วกว่าเดิม เสียงร้องครางของคุณมาเฟียค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ พอๆ กับความเร็วของสะโพก ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาที ฐารน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนเลอะซอกขาขาวเนียนของคุณหมอ

มาร์คหอบหายใจถี่ ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ในขณะที่แขนยาวก็เกี่ยวเอวบางของคุณหมอลงมานั่งซ้อนตักด้วย

“ แฮ่กๆ ” แบมแบมเองก็เหนื่อยไม่แพ้กันแม้จะแค่ยืนเฉยๆ ก็เถอะ ขาเรียวของคุณแม่คนใหม่อ้าออก ปล่อยแก่นกายใหญ่โตของเจ้าของตักให้เป็นอิสระ “ ปวดขา คราวหน้าไม่ให้ทำแล้ว แฮ่กๆ ”

“ ได้ไง ” เจ้าของตักโวยวาย เรื่องอะไรจะไม่ให้ทำ มาร์คต้วนได้ลงแดงตายพอดี ถ้าไม่ให้ทำจริงๆ จะปล้ำ คอยดูสิ

“ ไม่รู้แหละ ลุกเลย ไปใส่เสื้อผ้า จะไปซื้อแหวน ” แบมแบมบอกเสียงเรียบ คนบ้าอะไร บอกจะแต่งงานๆ แต่ไม่เห็นเอาแหวนมาให้สักที รอเวลานี้มานานแล้วบอกเลย

ความจริงแล้วงานแต่งของมาร์คกับแบมแบมน่ะก็กำลังเตรียมอยู่นั่นแหละ ตอนนี้อยู่ในช่วงหาฤกษ์ คิดธีม หาสถานที่แล้วก็ลิตส์รายชื่อแขก ส่วนถ่ายภาพพรีเวดดิ้งอะไรนั่นก็ต้องรอให้แขนของคุณเจ้าบ่าวเขาหายซะก่อน นู่นแหละ แพลนไว้ว่าจะจัดหลังคลอดสักสองสามเดือน เพราะแบมแบมเองก็ไม่อยากแต่งงานตอนท้องโตหรอก มันบวม ไม่น่ารัก อีกอย่างคุณหญิงต้วนก็บอกว่างานใหญ่ ใช้เวลานานๆ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่มีอะไรผิดพลาด ซึ่งแบมแบมเองก็เห็นด้วย แต่คนที่ไม่ค่อยเห็นด้วยก็คือเจ้าบ่าว ร้องอยากจะแต่งพรุ่งนี้มะรืนนี้อยู่ทุกวัน

ฟอด!

คุณมาเฟียชะโงกหน้าเข้ามาหอมแก้มนิ่มแรงๆ แล้วบอกเสียงระรื่น

“ ซื้อเสร็จแล้วคืนนี้เข้าหอเลยนะ ”

ว้อยยยยยยยยยย ไอ้คนหื่น นี่ผ่านไปยังไม่ถึงห้านาทีเลยนะ!

กลับไปเม้นให้ด้วยน้าาาา

https://writer.dek-d.com/dekd/writer/viewlongc.php?id=1600207&chapter=16