BAMISM NC-14
บอกเขาไปได้เท่านั้นก็หลับตาปี๋
ไม่เอาแล้ว เขิน
ไม่กล้ามองหน้ามาร์คแล้วอ่ะ >///<
มาร์คหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปแนบกับหน้าผากเนียนอีกครั้งแล้วกระซิบบอก
“ รักแบมแบมนะคะ ”
จากนั้นก็เลื่อนลงมาที่ปลายจมูกรั้น
“ รักมาก ”
พวงแก้มอิ่มทางด้านซ้าย
“ รักที่สุด ”
แล้วเลื่อนไปทางด้านขวา
“ รักจนขาดไม่ได้ ”
แล้วมาหยุดอยู่ที่ปากอิ่ม
ว่าที่คุณหมอจุ๊บเบาๆไปทีนึงแล้วผละออก
“ อี้เอินรักกันต์พิมุกต์นะ ”
จบคำก็แนบริมฝีปากลงไปอีกหน หากคราวนี้ว่าที่คุณหมอไม่ได้ผละออกไปง่าย ๆ
ปลายลิ้นอุ่นแทรกผ่านเข้าไปในโพลงปากหวานที่เผยอรอรับอยู่แล้วอย่างนุ่มนวล
มาร์คไม่ได้เร่งรีบ...
เขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไร
อีกอย่างมาร์คก็ไม่อยากให้แบมแบมคิดว่าเซ็กซ์ระหว่างพวกเขาเกิดจากความต้องการ
เขาอยากให้แบมแบมรู้ว่าทุกครั้งที่มาร์คสัมผัสแบมแบมนั้นล้วนแล้วแต่เกิดจากความรัก
เพราะมาร์ครักแบมแบม
เขาจึงอยากทนุถนอมร่างเล็กนี้ให้ถึงที่สุด
“ อื้มมม ” แบมแบมครางรับในลำคอเมื่อลิ้นร้อนของมาร์คทำหน้าที่ได้ดีโดยไม่ขาดตกบกพร่อง
แบมแบมชอบจูบของมาร์ค จูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน จูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน
ละมุนละไม และจูบที่เต็มไปด้วยความรัก...
มาร์คเคยบอกแบมแบมว่าตัวเองเป็นโรคแบมิซึ่ม
ว่าที่คุณหมอขาดแบมแบมไม่ได้ เขาเสพติดแบมแบมมากเกินไป และเช่นกัน
แบมแบมเองก็คิดว่าตัวเองก็คงป่วยเป็นโรคมาร์คิซึ่มเหมือนกันล่ะ
เสพติดมาร์คไปแล้วทำยังไงดีนะ
“ กันต์พิมุกต์ก็รักอี้เอินนะครับ ” แบมแบมกระซิบบอกอีกฝ่ายเมื่อเขาถอนจูบออกไป
มาร์คยิ้ม
แบมแบมยิ้ม
ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กัน ยิ้มที่ไม่ใช่เพียงแค่ปากหรือดวงตา
แต่เป็นยิ้มที่ออกมาจากหัวใจ
หัวใจ...กำลังเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
หรือบางทีอาจจะเป็นหัวใจดวงเดียวกัน...
“ อย่ามาทำให้หลงดิ ” มาร์คถูปลายจมูกตัวเองลงกับปลายจมูกของอีกคน
อา...หวั่นไหวแหะ
“ แล้วไม่ดีเหรอ ” แบมแบมถามยิ้มๆ
แล้วยื่นริมฝีปากไปจุ๊บปากอีกคนเบาๆ
“ งืออออ แบมแบมอ่า ” มาร์คหัวใจจะวายแล้วนะ
แบมแบมหัวเราะเบา ๆ
เมื่อมาร์คส่งเสียงครางงุ้งงิ้ง ว่าที่คุณหมอซุกหน้าลงกับซอกคอหอมอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่แล่นขึ้นมาที่ใบหน้า
เขินแบมแบมอ่ะ -///-
“ คิก ๆ อี้เอินเขินแบมแบมเหรอครับ ”
แบมแบมหัวเราะคิกคักเอ่ยถามคนขี้อายที่นอนนิ่งไปเสียแล้ว มาร์คเม้มปากแน่นก่อนตัดสินใจผงกหันขึ้นมาส่งค้อนให้แบมแบม
“ อย่ามาแซวมาร์คนะ ! ”
“ เขินเค้าเหรอ
เอินเอินเขินแบมแบมเหรอ~ ”
“ แบมแบม ! ”
“ จ๋า~ ”
งับ
“ นี่แน่ะ ! ” ล้อเค้าดีนักงับปากทำโทษซะเลย !
มาร์คงับริมฝีปากล่างของแบมแบมแล้วดึงออกมาจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง
แต่พอแบมแบมอ้าปากเตรียมจะดุเท่านั้นแหละว่าที่คุณหมอก็จัดการปิดปากคนตัวเล็กตัวปากของตัวเองทันที
มาร์คเปลี่ยนจูบที่อ่อนหวานให้กลายเป็นร้อนแรงได้เพียงเสี้ยววินาที
ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแบบละมุนละเมินแล้ว
!
ก็ทำแล้วมันเขินอ่ะ !
“ อ้ะ ! ” แบมแบมเผลอครางออกมาเมื่อปลายนิ้วอุ่นของว่าที่คุณหมอเลื่อนเข้าไปในชุดนอนตัวบางแล้วสะกิดยอดอกสีชมพูของตัวเอง
มาร์คใช้ปลายนิ้วโป้งกดคลึงลูกเกดสีหวานเป็นวงกลมจนมันหดเป็นไต
ก่อนใช้มืออีกข้างเลิกเสื้อของแบมแบมขึ้นแล้วใช้ริ้มฝีปากเข้าครอบครองแทนปลายนิ้ว
แล้วใช้มือข้างนั้นเลื่อนลงไปลูบไล้ต้นขาเนียนแทน
“ อื้อ ม...มาร์ค ”
แบมแบมครางชื่อคนรักออกมาเสียงแหบพร่า มือบางสอดเข้าไปยังกลุ่มผมนิ่มบริเวณท้ายทอย
แอ่นอกบางขึ้นรับสัมผัสทั้งยังกดศีษะของอีกคนให้เข้าหา
ความรู้สึกเย็นวาบเข้าปะทะช่วงล่างเมื่อกางเกงผ้าฝ้ายเนื้อนุ่มที่ตัวเองสวมอยู่ถูกกระชากออกไปพร้อม
ๆ กับอันเดอร์แวร์ตัวน้อย แบมแบมบดเบียดช่วงล่างของตัวเองเข้ากับช่วงล่างของมาร์คเพื่อหาไออุ่น
สองขาอ้าออกแล้วเกี่ยวกระหวัดเข้ากับเอวสอบโดยจงใจให้ส่วนนั้นแนบเข้าหากัน
มาร์คผละออกจากอกบางแล้วถอดเสื้อของแบมแบมออกก่อนจะตายด้วยเสื้อของตัวเองอย่างรวดเร็ว
ตาคมกวาดมองเรือนร่างบอบบางเปลือยเปล่าตรงหน้าด้วยสายตาหลงใหล ผิวกายของแบมแบมเป็นสีน้ำผึ้งทว่ากลับเนียนนุ่มเพราะได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี
ไม่ว่าจะจับตรงไหนก็นุ่มไปเสียหมด
แล้วยิ่งผิวสีน้ำผึ้งแบบนี้
นอนมองมาร์คตาปรือๆแบบนี้ แล้วไหนจะริมฝีปากที่บวมเจ่อจากการจุมพิตนั่นอีก
อา...แบมแบมของมาร์คช่างเซ็กซี่อะไรอย่างนี้นะ
มาร์คก้มลงไปหาแบมแบมอีกครั้ง
ประกบจูบกับปากอิ่มนั่นอีกหน แลกลิ้นกันอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีก่อนจะผละออกแล้วประทับจูบไปตามเรือนร่างน่ารักนั่นไปเรื่อยๆโดยทิ้งร่องรอยสีกุหลาบไว้เกือยทั่วทุกหนแห่งที่ริมฝีปากของเขาเคลื่อนผ่าน
“ ม...มาร์ค ” แบมแบมเรียกชื่อมาร์คเสียงแหบพร่าเมื่อริมฝีปากร้อนเข้าครอบครองที่แก่นกายเล็ก
ว่าที่คุณหมอดูดกลืนความหวานเข้าไปในโพลงปากอย่างไม่นึกรังเกียจ ปลายลิ้นร้อนหมุนวนรอบส่วนหัวสลับกับดูดเม้มให้อีกฝ่ายสะดุ้งเป็นพักๆ
“ อ้ะ อ๊า ” แบมแบมเป็นต้องร้องครางออกมาทุกครั้งที่เขี้ยวเล็กๆของมาร์คถากเข้ากับอวัยวะของตน
มันเจ็บแต่มันก็เสียว ไม่รู้สิ แบมแบมรู้สึกแปลก ๆ
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนเข้าไปรูดรั้งแก่นกายเล็กสลับกับดูดดึงจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบไปทั่วห้อง
ยิ่งมาร์คเร่งจังหวะมือเสียงครวญครางของแบมแบมก็ยิ่งดังขึ้น ดังขึ้น และดังขึ้น
ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกเฮือกปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นออกมาเต็มโพลงปาก
มาร์คดูดกลืนสิ่งนั้นลงท้องแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนรักที่นอนหอบหายใจถี่
“ ชอบมั๊ย ” มาร์คขยับตัวขึ้นไปถามแบมแบมแล้วกดจูบลงบนปากอิ่มอีกหน
แบมแบมพยักหน้าหงึกหงักเบือนหน้าหนีมาร์คเพราะความอาย มาร์คยิ้มผละตัวออกแล้วจับคนตัวเล็กนอนคว่ำ
ว่าที่คุณหมอจัดแจงท่าให้คนรักชันเข่าขึ้นจนก้นกลมโชว์หลาอยู่ตรงหน้า
มาร์คหัวเราะเบาๆเมื่อได้ยินเสียงครางงุ้งงิ้งของแบมแบมก่อนจะก้มลงฟัดซาลาเปาทั้งสองข้างด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ งือออ มาร์ค อย่างแกล้ง ” สั่งเขาเสียงอู้อี้พลางซุกหน้าลงกับหมอนนิ่ม
มาร์คอมยิ้มน้อยๆ
ลุกขึ้นออกจากเตียงเดินไปหยิบหลอดเจลจากลิ้นชักหัวเตียงแล้วกลับมานั่งที่เดิม
ว่าที่คุณหมอบีบเจลสีใสใส่มือพอประมาณแล้วป้ายไปยังช่องทางรักสีสวย
“ อ๊า ”
แบมแบมร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อปลายนิ้วโป้งของมาร์คกดเข้าไปยังพื้นที่ส่วนตัว
มาร์ครู้สึกถึงความแน่นจนเกินพอดีและแรงตอดรัดที่มากกว่าที่ผ่านมา
ว่าที่คุณหมอจึงกดค้างไว้อยู่อย่างนั้นไม่ยอมขยับ
อาจจะเป็นเพราะว่าไม่ได้มีอะไรกันมานานละมั้งมันก็เลยรัดแน่นกว่าปกติ มาร์ครอให้แบมแบมปรับตัวได้ไม่นานว่าที่คุณหมอก็เริ่มขยับนิ้วของตัวเองช้าๆ
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางเริ่มผ่อนคลายแรงรัดเขาก็ค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไปเป็นสองนิ้วและสามนิ้วตามลำดับ
“ อ๊ะ ม...มาร์ค...มาร์ค...อือ ” แบมแบมเรียกชื่อคนรักเสียงกระเส่า
มือทั้งสองข้างขย้ำหมอนจนนุ่นแทบทะลักเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“
เอาของมาร์ค...ของมาร์ค...อ๊ะ...เข้ามา...อื้อ ” มาร์คแทบอยากจะถอดกางเกงแล้วพุ่งเข้าใส่ตามที่แบมแบมร้องขอซะเดี๋ยวนั้น
ว่าที่คุณหมอถอนนิ้วทั้งสามของตัวเองออกแล้วจับคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าตัวเอง
ร่างกายของแบมแบมอ่อนปวกเปียกจนแทบทรงตัวไม่ได้ คนตัวเล็กพิงอกแกร่งหายใจหอบถี่
“ ทาเจลให้มาร์คหน่อยสิคะ ” มาร์คยื่นขวดเจลให้แบมแบมถือ
ซึ่งคนตัวเล็กเองก็ไม่ได้ปฏิเสธทั้งยังทำตามอย่างว่าง่าย มือบางข้างที่ว่างดึงชายกางเกงด้านหน้าของมาร์คออกแล้วควักเอาลูกชายของคนรักออกมา
แบมแบมเทเจลใส่มือแล้วประกบมืออีกข้างเข้าด้วยกันจากนั้นก็ถูกให้เจลเปอะเปื้อนไปเต็มสองมือ
ก่อนจะคว้าหมับเข้ากับลูกชายของมาร์คแล้วนวดคลึงให้เนื้อเจลติดกับแท่งเนื้อร้อน ยิ่งแบมแบมสัมผัสแท่งเนื้อนั้นก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น
แบมแบมขนลุกซู่เมื่อมาร์คครางเสียงต่ำอยู่ใกล้ใบหู
ยิ่งได้ยินเสียงครางของมาร์คแบมแบมก็ยิ่งรู้สึกสนุก มือยางเริ่มซุกซนประคองแท่งเนื้อร้อนไว้แล้วขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ
“ อืม แบมแบม ” มาร์คเรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ
คนตัวเล็กนี่ชักจะซนเกินไปแล้วนะ...
หมับ
ว่าที่คุณหมอตัดสินใจดึงมือแบมแบมออกก่อนผลักให้คนตัวเล็กนอนหงายลงกับเตียง
ขาเรียวข้างหนึ่งถูกยกขึ้นไปพาดไว้ที่ไหล่กว้าง
มาร์คดึงหมอนข้างเข้ามารองสะโพกของแบมแบมเอาไว้จากนั้นก็ดึงขาอีกข้างไปเกี่ยวไว้ที่เอวสอบ
“ จะเข้าละนะ ” บอกอีกคนเสียงทุ้มแล้วจับแก่นกายของตัวเองจ่อเข้ากับช่องทางรัก
“ รอนานแล้วเหอะ ” แบมแบมบอกมาร์คเสียงห้วนจนเขาอดหัวเราะไม่ได้
เหวี่ยงไปเพื่อใครเนี่ยแบมแบม
มาร์คกดส่วนหัวเข้าไปก่อนเป็นอันดับแรก
แบมแบมสะดุ้งโหยงกัดริมฝีปากแน่นเพราะรู้สึกเจ็บ มาร์คจับขาของแบมแบมที่พาดอยู่ที่ไหล่ลงแล้วขยับเข้าหาคนตัวเล็กอีกนิด
ว่าที่คุณหมอสอดใส่อย่างใจเย็นจนกระทั่งเข้าไปได้จนสุดทางยาว
มาร์คโน้มใบหน้าเข้าไปมอบจูบให้แบมแบมอีกครั้ง เขารู้ แบมแบมอึดอัด
และเขาเองก็ถูกรัดจนแทบขยับไม่ได้
เมื่อแบมแบมคลายแรงรัดลงแล้วมาร์คจึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
ว่าที่คุณหมอผละจูบออกแล้วทรงตัวขึ้นยกท่อนขาแบมแบมข้างหนึ่งขึ้นไปวางไว้บนไหล่ตามเดิมจากนั้นก็ค่อยๆเร่งจังหวะ
“ อ้ะ อ๊า~ ”
“ อืมมม ”
เสียงครางระงมเริ่มดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
ยิ่งแบมแบมครางเสียงดังขึ้นมากเท่าไหร่มาร์คก็ยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
เร็วขึ้นและเร็วขึ้น
“ มาร์ค...อ๊ะ...เบา ” แบมแบมร้องบอกคุณแฟนเมื่อรู้สึกว่าเริ่มจะลึกเกินไปแล้วแต่บอกไปก็เท่านั้น
เหมือนกับประโยคนั้นไม่ได้เข้าหูมาร์คเลยแม้แต่น้อย แบมแบมจึงต้องร้องบอกอีกหน “ มาร์คเบาหน่อย
”
คราวนี้บอกเสียงห้วนจนมาร์คเริ่มรู้ตัว
อาห๊ะ แบมแบมโกรธมันคงจะไม่ดีแน่ ว่าที่คุณหมอจึงค่อยๆผ่อนแรงลง
แต่ก็ผ่อนไปได้ไม่เท่าไหร่แบมแบมก็ร้องบอกอีกหน
“ อืม...เร็ว...เร็วอีก ”
“ เฮ้
ทั้งเบาทั้งเร็วมันไปด้วยกันไม่ได้นะครับที่รัก ” มาร์คบอกคนตัวเล็กขำๆ
แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ขำด้วยแบมแบมถึงได้จิ๊ปากแล้วเอาขาลงจากไหล่มาร์คจากนั้นก็ผุดลุกขึ้นนั่งจนช่วงล่างหลุดออกจากกันแล้วผลักมาร์คให้นอนลงไปแทน
“ ทำไมจะไม่ได้! มานี่เดี๋ยวทำเอง! ”
ว่าแล้วก็ขึ้นคร่อมอีกฝ่ายด้วยท่าทีหัวเสียสุดๆ แบมแบมจับแก่นกายของมาร์คจ่อเข้ากับช่องทางสีสวยแล้วหย่อนสะโพกลงทับจนสุดความยาวในครั้งเดียว
มาร์คเลิกคิ้วยกสองมือขึ้นประสานท้ายของตัวเองแล้วนอนมองแบมแบมที่เริ่มขยับตัว
อยากออนท็อปก็ไม่บอกเนอะคนเรา^^
“ อ๊ะ อ๊า ~ ” แบมแบมเริ่มครางออกมาไม่เป็นภาษา
คนตัวเล็กหลับตาพริ้มใช้สองมือยึดจับสะโพกมาร์คไว้แล้วขยับตัวเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ดูสิ
ทำหน้าเคลิ้มเชียว เคลิ้มจนมาร์คอยากแกล้งล่ะนะ
“ อ๊ะ มาร์ค ! อย่าแกล้ง ! ” แบมแบมเบิกตาโพลงสะดุ้งโหยงเมื่อมาร์คเด้งสะโพกสวนขึ้นมาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ ก็แบมแบมช้าอ่ะ ” ยู่ปากบอกอีกคนแล้วเด้งสะโพกขึ้นอีกหน
“ อ๊ะ มาร์ค ! ”
“ มานี่มา ” มาร์คดึงแขนเล็กให้เข้าหาตัวแล้วโอบกอดร่างของแบมแบมเอาไว้จากนั้นก็เริ่มขยับเองอีกครั้งในจังหวะที่หนักหน่วงและรวดเร็ว
“ อ๊ะ มาร์ค..มาร์ค...อ๊า ”
“ อืม...ใกล้แล้วที่รัก
อีกนิดเดียว... ” มาร์คยังคงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกจนร่างของแบมแบมสั่นคลอนแล้วครางออกมาไม่เป็นภาษา
กายเล็กสั่นระริกเพราะความเสียวซ่านก่อนจะกระตุกเฮือกปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเป็นครั้งที่สอง
มาร์คเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้งแล้วปลดปล่อยออกมาตามแบมแบม
น้ำสีขาวขุ่นฉีดเข้าไปยังร่างกายของคนตัวเล็กจนมันล้นทะลักออกมาเปรอะเปื้อนเต็มขา
มาร์คกดจูบไปที่กลุ่มผมนิ่มแล้วลูบแผ่นหลังบางแผ่วเบา
“ เหนื่อยไหมคะ ”
กระซิบถามชิดใบหูเล็กจนอีกฝ่ายขนลุกซู่
“ อืม ”
แบมแบมครางตอบพยักหน้าหงึกหงัก “ อาบน้ำให้ด้วยไม่มีแรง ”
“ ได้อยู่แล้ว แต่ก่อนอื่น... ”
มาร์คยิ้มกริ่มเอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์จนแบมแบมรู้สึกตงิด ๆ “ อีกรอบ! ”
“ เห้ย ไม่เอาแล้วมาร์ค! อ๊ะ มาร์ค...อ๊า...ม...มาร์ค... ”
ไม่หยุดง่ายๆหรอกบอกเลย...
เอาไว้อาบทีเดียวตอนเช้าเลยละกันเนอะที่รักของมาร์ค
ม๊วฟ -3-
กลับไปเม้น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น