เด็กป๋าเดอะซีรี่ย์ NC - เรียกป๋าครั้งพิเศษ
ว่าจบปากอิ่มของน้องแบมก็ถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากหยักของป๋า
ปลายลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาหยอกล้อกับอวัยวะเดียวกันของน้องแบม
จูบรสหวานและนุ่มนวลราวกับมาร์ชเมลโล่วในตอนแรกค่อยๆ
เพิ่มระดับความเผ็ดร้อนขึ้นเรื่อยๆ เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร
น้องแบมยกขาเรียวขึ้นเปลี่ยนท่านั่งเป็นคร่อมตักป๋า
บดเบียดสะโพกอวบลงกับอวัยวะส่วนกลางของป๋าจนรู้สึกถึงความตื่นตัว
“ อืมมม ” ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเสียงทุ้มต่ำที่ครางอยู่ในลำคอของป๋านั้นสร้างความพึงพอใจให้กับน้องแบมมากๆ
“ จุ๊บ จ๊วบ ” น้องแบมผละริมฝีปากออกจากป๋า แล้วไล่จูบที่ปลายคางที่ซึ่งมีไรหนวดบางๆของป๋าแล้วไต่ลงมายังลำคอแกร่ง
สร้างรอยรักสีกุหลาบเอาไว้ทุกที่ที่เคลื่อนผ่านเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
ไม่ได้หรอกฮะ เพราะป๋าของน้องแบมน่ะ ยิ่งแก่ยิ่งฮอต...
“ อืมมมมม ดีครับ ” ป๋าหลับตาพริ้มเอนกายลงกับพนักพิงปล่อยให้น้องแบมหยอกล้อกับแผ่นอกของตัวเอง
เสื้อแขนยาวสีน้ำตาลอ่อนของป๋าปลิวหายไปด้วยสองมือน้อยของน้องแบม
ก่อนปากอิ่มจะเข้าครอบครองตุ่มไตสีหวาน
“ อืม ดีครับ เด็กดี... ” แผ่นอกของป๋ากระเพื่อนขึ้นลง
ซ้ำยังแอ่นอกขึ้นอีกทั้งมือหนายังกดท้ายทอยของน้องแบมให้มุดลงกับอกของตัวเอง
น้องแบมดูดอวัยวะสีหวานนั้นด้วยความเพลิดเพลิน
ในขณะที่มืออีกข้างก็ใช้ปลายนิ้วโป้งหยอกล้อกับยอดอกข้างที่ว่างอย่างชำนาญ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องแบมเป็นฝ่ายเริ่มหรอกฮะ ในช่วงหลังๆ
มานี้มักจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้บ่อยๆ นั่นก็เพราะน้องแบมว่างจนเกินไป...
อาจะเพราะการเรียนในมหาวิทยาลัยมันไม่เหมือนกับมัธยมอีกทั้งปีหนึ่งก็ไม่ได้เรียนหนักอะไร
น้องแบมก็เลยมีเวลาว่าง...จนบางครั้งก็ว่างมากเกินไป
ว่างจนเลือกเอาความว่างทั้งหมดไปเททิ้งกับป๋า บางวันน้องแบมเรียนเย็น
น้องแบมกจะนอนทั้งวันพอตกดึกก็นอนไม่หลับ จำต้องหาเรื่องทำให้ตัวเองเพลียและหลับไปอยู่เรื่อย
แรกๆป๋าก็ดูชอบ แต่เหมือนหลังๆมาดูป๋าจะเหนื่อยเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอจนพี่เยรินแอบมาฟ้องน้องแบมบ่อยๆว่าป๋าชอบหลับในเวลาทำงาน
แต่จะให้น้องแบมทำยังไงได้ล่ะฮะ ก็น้องแบมว่างนี่นา...
“ อื้อ อืม อ๊า! ” น้องแบมผละจากอกป๋าเงยหน้าร้องครางเมื่อป๋าแทรกปลายนิ้วเข้ามาอย่างไม่บอกไม่กล่าว
“ เจ็บนะ! ” น้องแบมฟาดเพี๊ยะลงบนอกเปลือยเปล่าของป๋าจนขึ้นรอยแดง
“ ขอโทษ... ” ป๋ากระซิบบอกน้องแบมเสียงแหบพร่า
ปากหยักกดจูบที่ปากอิ่มของน้องแบมทีนึงแล้วพูดต่อ “ ก็อยากให้ขึ้นขี่เร็วๆนี่นา ”
“ งื้อ ป๋าบ้า! ” ว่าแล้วน้องแบมก็ซุกหน้าลงกับอกของป๋า
ป๋าหัวเราะหึแล้วพลิกตัวน้องแบมให้นอนราบลงบนโซฟาจากนั้นก็ตามเข้ามาทาบทับอย่างรวดเร็ว
เพียงเสี้ยววินาทีที่กางเกงขาสั้นตัวจิ๋วและกางเกงในถูกมือหนากระชากออก
ความเย็นของอากาศที่ปะทะเข้ากับผิวกายเรียกให้ขนกายของน้องแบมลุกชัน
ขาเรียวหุบเข้าหากันทว่ากลับโดนร่างทั้งร่างของป๋ากั้นเอาไว้
มือหนาจับขาเรียวข้างนึงของน้องแบมขึ้นพาดไหล่ ส่งผลให้สะโพกกลมเนียนทั้งสองข้างลอยเด่นอยู่ในระดับใกล้กับใบหน้าของป๋า
“ งือ ป๋า~ ” น้องแบมส่งสายตาหวานเชื่อมให้คนด้านล่าง
พร้อมขยับสะโพกเชิญชวนให้ปากหยักนั้นลิ้มชิมรสของแบมแบมน้อย
“ ครับ ว่าไง ”
“ ป๋ากินสิ ป๋ากิน...อะ อ๊าาาา ” ไม่ต้องรอให้น้องแบมพูดจบ
ริมฝีปากหยักของป๋าก็เข้าครอบครองหนอนน้อยของน้องแบม
น้องแบมหอบหายใจถี่ ทั้งยังขยับสะโพกสวนกับโพลงปากอุ่นนั้น มือเล็กๆ
สอดเข้าที่กลุ่มผมนิ่มบริเวณท้ายทอยของป๋ากดให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นสัมผัสน้องแบมให้ได้มากที่สุด
“ อะ...อ๊า อ๊า! ” ป๋าเริ่มปรนเปรอน้องแบมหนักขึ้นโดยการสอดแทรกปลายนิ้วเข้ามายังช่องทางสีหวานอีกครั้ง
หากแต่คราวนี้น้องแบมไม่ได้รู้สึกเจ็บมากเท่าไหร่
เพราะในตอนนี้สิ่งที่น้องแบมโฟกัสก็คือทางด้านหน้าไม่ใช่ทางด้านหลัง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะฮะ
เพราะถูกปรนเปรอพร้อมกันทั้งสองช่องทางภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
ร่างของน้องแบมถึงได้กระตุกเฮือกปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเต็มปากของป๋า
“ แฮ่กๆๆๆ ”
“ เหนื่อยแล้ว? ”
ป๋าเลิกคิ้วถามน้องแบม
“ งือ ”
“ นอนเฉยๆก็เหนื่อยแล้ว แล้วอย่างนี้จะขี่กวางไหวเหรอครับคุณซานต้าแบม
”
“ แฮ่กๆ ไหวซี่! ” น้องแบมขมวดคิ้วบอกป๋าด้วยความจริงจัง “
น้องแบมยังเด็ก แป๊บเดียวก็หายเหนื่อยแล้วเถอะ! ”
“ ไม่เชื่อหรอก ไหน ต้องลองพิสูจน์...
” ว่าแล้วป๋าก็ดึงตัวน้องแบมให้ลุกขึ้นนั่งคร่อมตัก
“ ป๋าคอยดูได้เลย! น้องแบมจะทำให้ป๋าร้องไม่เป็นภาษาเลยคอยดูไว้! ” พูดจบก็จัดการควักเจ้าอนาคอนด้าของป๋าขึ้นมา มือเล็กจับมันขึ้นตั้งฉากแล้วค่อยๆนั่งทับมันลงไป
“ อะ...อ๊า ”
“ ซี๊ดดดดด ” น้องแบมหอบหายใจถี่เมื่อนั่งทับลูกชายของป๋าจนมิดได้สำเร็จ
ป๋าเอ่ยชมน้องแบมว่าเก่งจากนั้นก็มอบรางวัลให้น้องแบมเป็นจูบหวานๆ หนึ่งจูบ
“ อะ...อ๊าาาา ” น้องแบมหลับตาพริ้ม
ขยับโยกสะโพกอิ่มของตัวเองอย่างช้าๆ เพื่อให้เกิดความผ่อนคลาย
น้องแบมหมุนสะโพกเป็นวงกลมให้เกิดความคุ้นชิน พอผ่านไปสักพักจึงเปลี่ยนเป็นขย่มโยกตักหนานั้นตามแรงอารมณ์
“ อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ”
“ อา ซี๊ดดดดด เก่งมาก ”
“ อ๊ะๆๆๆๆ ป๋าจ๋า ”
“ อ่าาา ”
“ อืม ”
“ อ๊ะ! อ๊ะๆๆๆๆ ”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่น
อุณหภูมิในเดือนธันวาที่บวกกับการทำงานของเครื่องปรับอากาศในห้องนี้ไม่ได้ช่วยบรรเทาความร้อนจากกิจกรรมของเราได้เลยแม้แต่น้อย
เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนหน้าผากเนียนใสของน้องแบมและป๋า
ร่างกายของเราทั้งสองต่างร้อนระอุเพราะกิจกรรมรัก เสียงครางกระเส่าที่ดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งเพิ่มความร้อนแรงให้กับเราสองคน
“ อ๊ะ น้องแบม...อ๊า...จะเสร็จแล้ว อ๊ะๆๆๆๆ ”
“ ห้ามหยุด ” มือหนาของป๋าคว้าหมับเข้าที่สะโพกของน้องแบมแล้วบังคับให้ขยับขึ้นลงไม่หยุด
แม้ว่าตอนนี้หนอนน้อยของน้องแบมจะพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาแล้วก็ตาม T___T
“ ก...ก็ไม่ได้บอก...อ๊ะ....ว่าจะยอม...อิ๊...แพ้ อ๊า! ”
น้องแบมส่ายหน้าไปมาด้วยความสั่นสะท้านเมื่อป๋าขยับสวนสะโพกใส่
“ ทำให้ได้แล้วกันอิหนู ”
เพี๊ยะ!
“ อ๊ะ! ” อีกแล้วอะ!
มีอะไรกันทีไรป๋าชอบตีก้นน้องแบมตลอดเลย! ไม่ขยำก็ตี
ไม่ตีก็กัด มันเจ็บนะ!
“ เร็วเข้า อา... ”
“ อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ”
ครืดดด
“ อ๊ะๆๆๆๆๆ ”
ครืดดด ครืดดด
“ ป...ป๋า อ๊ะ เสียง อ๊า โทรศัพท์ อ๊ะๆ ”
“ ไม่ต้องไปสนใจ ”
“ ต...แต่...อ๊ะๆๆๆๆ ” แล้วน้องแบมก็โดนป๋าบังคับให้ขยับต่อไปเรื่อยๆ
จนน้องแบมเสร็จไปรอบที่สองโทรศัพท์ของน้องแบมที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสั่นเลยแม้แต่น้อย
“ อะไรนักหนาวะ! ” ป๋าสบถอย่างหัวเสีย
น้องแบมก็เลยหยุดขยับแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเพราะกลัวว่าป๋าจะทนไม่ไหวเขวี้ยงโทรศัพท์ของน้องแบมทิ้งไปซะก่อน
“ คุณบี๋เฟสไทม์มาฮะ แฮ่กๆ ” น้องแบมมองชื่อคนโทรเข้าแล้วเงยหน้าบอกป๋า
ที่ญี่ปุ่นดึกแล้ว น้องแบมคิดว่าคุณบี๋จะนอนแล้วซะอีก
“ ไม่ต้องรับหรอก ” ป๋าบอกแล้วทำท่าจะแย่งโทรศัพท์จากน้องแบมไป
แต่น้องแบมไม่ยอมเอี้ยวตัวหนีป๋าแล้วกดรับอย่างรวดเร็ว
น้องแบมไม่ฟังป๋าหรอก เมื่อตอนบ่ายน้องแบมงอแงกับคุณบี๋
น้องแบมกลัวคุณบี๋ไม่สบายใจ น้องแบมจะคุณกับคุณบี๋ก่อน
ถึงแม้ว่าในตอนนี้สถานการณ์มันจะไม่เอื้ออำนวยมากเท่าไหร่ก็เถอะนะฮะ
“ คุณบี๋! ”
( ลูกของคุณบี๋รับสายแล้ว! ) น้องแบมหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นคุณบี๋เบิกตากว้างแถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ซะจนเห็นฟันหน้าหมดทั้งแผง
“ คุณบี๋ยังไม่นอนอีกหรอกฮะ ”
( ยังครับลูก คุณบี๋พึ่งกลับมาจากคุยงาน
นี่พึ่งถึงโรงแรมก็เลยโทรมาหาหนูก่อน หนูหายโกรธคุณบี๋หรือยังลูก )
“ น้องแบมไม่ได้โกรธคุณบี๋สักหน่อย ” น้องแบมหลุบตาลงต่ำก่อนจะเสตาไปที่อื่นอย่างรวดเร็วเมื่อมองเห็นท่อนล่างของตัวเองกับป๋าที่ยังเชื่อมกันไว้อยู่
งื้อ ดีนะที่ท่อนบนของน้องแบมยังอยู่ครบ
( แล้วใครกันที่ร้องไห้งอแงกับคุณบี๋เมื่อตอนบ่าย )
คุณบี๋หัวเราะคิกคัก ( ว่าแต่หนูแกะของขวัญหรือยังครับ )
“ แกะแล้วฮะ น้องแบมชอบมากเลย ขอบคุณมากเลยนะฮะ ขอบคุณม๊าจูด้วยน้า”
น้องแบมส่งยิ้มตาหยีให้คุณบี๋
( คุณบี๋ดีใจที่หนูชอบนะครับ แล้วนี่หนูทำอะไรอยู่
พึ่งตื่นนอนใช่ไหมเนี่ย ดูซิผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมดเลย
ตาเยิ้มปากบวมไปหมดเลยลูกคุณบี๋ )
“ เอ่อ... ”
“ หึ ” น้องแบมตวัดสายตามองป๋าเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหึ
มือหนาของป๋าเริ่มซุกซนอีกครั้งพร้อมกับขยับปากบอกน้องแบมว่า “ วาง-ได้-แล้ว ”
“ คุณบี๋ น้องแบมต้องไปแล้ว... ”
( ไปไหนครับลูก คุณบี๋ยังไม่หายคิดถึงหนูเลยนะ นี่
หนูลองเสื้อที่คุณบี๋ซื้อให้หน่อยสิ คุณบี๋อยากรู้จังเลยว่าหนูใส่แล้วจะน่ารักขนาดไหน
เนี่ยนะ พนักงานเค้าบอกว่ามันเป็นเสื้อรุ่นลิมิเต็ดที่ทำขึ้นเฉพาะ... )
“ เอ่อ ” น้องแบมหันมองหน้าป๋าเพราะทำอะไรไม่ถูก
น้องแบมไม่กล้าตัดสายคุณบี๋ด้วยอะ แถมยังดูเหมือนคุณบี๋จะไม่ยอมวางง่ายๆ ด้วย
“ วาง ” ป๋าขยับปากแบบไร้เสียงบอกน้องแบมอีกครั้ง
แต่น้องแบมก็ยังคงนั่งเอ๋อปล่อยให้คุณบี๋พล่ามอยู่อย่างนั้น “ พี่บอกให้วาง
”
“ อ...เอ่อ ” น้องแบมยังคงอึกอักทำอะไรไม่ถูก และดูเหมือนว่าป๋าเองก็คงทนไม่ไหวแล้วถึงได้เริ่มขยับสะโพกทั้งที่น้องแบมยังถือสายคุณบี๋ไว้อยู่
“ อ๊า! ” แล้วน้องแบมจะเป็นยังไงล่ะ ถ้าไม่ใช่ผวาเฮือก
โผเข้าหาป๋าเกาะพนักพิงด้านหลังป๋าเอาไว้กันตก
( เกิดอะไรขึ้นลูก! แล้วนั่น...หลังไอ้มาร์คนี่ ใช่ไหมน้องแบม?! ) คุณบี๋ร้องถามน้องแบมด้วยความตกใจ พอน้องแบมเหลือบมองในจอก็เห็นเหมือนอย่างที่คุณบี๋ว่า
ในโทรศัพท์ปรากฏแผ่นหลังเปล่าเปลือยของป๋าเสี้ยวหนึ่งไล่ไปถึงต้นคอและท้ายทอย
โดยมีใบหน้าของน้องแบมเกยคางไว้ที่ไหล่แกร่ง
“ อ...อือ อ๊ะ! ” น้องแบมครางตอบคุณบี๋พร้อมๆกับครางรับสัมผัสของป๋าที่เริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
ร่างกายของน้องแบมขยับโยกไปตามจังหวะรัก ไม่ได้สนใจคนในสายอีกต่อไปแล้ว
“ อ๊ะๆๆๆๆ อิ๊ อ๊ะๆ อ๊า! ”
“ อืม ซี๊ดดดดด ”
( ม...ไม่นะ อีกแล้วเหรอ... )
“ อ๊า! อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ ”
“ ว...วางได้แล้ว อา ซี๊ดดดดด ”
( น...น้องแบมลูก... )
“ แบมแบม วาง ” เสียงแหบพร่าของป๋าเข้มขึ้น
น้องแบมก็เลยจำใจต้องกดวางสายคุณบี๋ตามที่ป๋าบอก แต่เพราะร่างกายที่ไม่หยุดนิ่ง
สั่นคลอนตามแรงกระแทกเลยทำให้การกดวางที่แสนง่ายดายนั้นยุ่งยากมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
พยายามจิ้มยังไงน้องแบมก็จิ้มไม่โดนปุ่มสีแดงสักที จนน้องแบมทนไม่ไหวร้องบอกคุณบี๋ให้วางแล้วโยนโทรศัพท์ไปยังอีกมุมหนึ่งของโซฟา
“ อ๊ะๆๆๆ คุ...คุณบี๋...กด...อ๊ะ...วางหน่อย...น...น้องแบมไม่ว่าง
อ๊ะๆๆๆๆ ”
ปึก!
( หนูไม่ว่างหนูกำลังทำอะไรลูก! ไม่นะน้องแบม หนูลุกออกมาลูก
ลุกออกมา ม...ไม่เอาอย่าประชดคุณบี๋ด้วยการทำแบบนี้สิลูก
คุณบี๋จะร้องไห้แล้วนะน้องแบม! )
“ อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ”
( น...น้องแบมลูก! )
“ อ๊า! อ๊ะๆๆๆ อิ๊ อ๊ะ อ๊า! ”
( น้องแบม! )
“ อา ซี๊ดดดดดด ”
( น้องแบมลูก! )
“ อ๊า!!! ”
( น้องแบมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม )
“ อ๊าาาาาา!!!!!!!!!!! ”
อา เห็นทีว่าปีนี้คงไม่ได้เป็นแบดคริสต์มาสสำหรับน้องแบมแล้วล่ะฮะ แล้วถ้าถามว่าเป็นแบดคริสต์มาสสำหรับใคร น้องแบมคิดว่าคงจะเป็น...
.
.
.
( ไอ้มาร์ค ปล่อยลูกกู๊วววววว TOT )
.
.
.
แบดคริสต์มาสสำหรับคุณบี๋ไง ^O^
กลับไปเม้นให้เก๊าด้วยยยยยยยhttps://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1501049&chapter=25
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น